maandag 3 augustus 2009

stockfoto

Door even een vakantie in te lassen kreeg de vraag "wie ben ik als fotograaf" weer ruimte.

Heel veel mensen houden van gelikte foto's.
Ik niet.

Voor veel fotografen zijn "stockfoto's" een bron van inkomsten. Ook mij wordt wel eens gevraagd of ik stockfoto's heb. Ik mompel dan maar wat. Ik hou namelijk ook niet van gelikte foto's máken, ze ontdoen het onderwerp van hun karakter, wat in sommige gevallen precies de bedoeling is. Niet iedereen is daarnaar op zoek...

Ik ging samen met een vriendin met de hondjes wandelen, camera's mee. Ze vroeg hoe het zo kwam dat ik ineens natuur aan het fotograferen ben. Ik antwoordde dat het fijn even los van alles is enzo. Pas later op de avond realiseerde ik me dat het niet over natuur gaat maar over cultuurlandschap. Meer natuur dan de niet- gemaaide bermen langs het pad naar het "bos" toe komen we hier niet meer tegen. Hoewel op mijn eigen manier en zonder dat het een officieel onderwerp is, fotografeer ik toch weer vanuit een fascinatie: de mens in relatie tot zijn woonomgeving. In dit geval gaat het over mijzelf en mijn relatie tot mijn woonomgeving. Het is "wishful thinking" in beeld gebracht.

Het is wat wij er van gemaakt hebben.
Ooit een park op landgoed "De Boom", toen kennelijk aan de elementen overgelaten, en vervolgens weer in gebruik genomen?

Dus, de stockfoto-vraag blijft moeilijk te beantwoorden. Nee, de muzak onder de fotografie zie ik niet zitten, maar ik zou wel willen dat reclamemakers, site-bouwers, grafisch ontwerpers, pr-mensen, ook eens een andere benadering kozen, zodat we niet altijd met die glanzende wereld met een Amerikaans sausje overladen worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten