Ik miste een aansluiting in Rome en had fijn de gelegenheid een uurtje de stad in te lopen. En daar kwam ik langs deze ramen.

3 grote ramen vol met plastic bloemen.

Italië recht toe recht aan

De Povlakte en (neem ik aan) de Po. Mooi om de tegenstelling te zien tussen de rechte lijnen van de akkers en wegen en de meanderende rivier.

Italië is voor mij het land van de schoonheid. Mooie kunst, mooie steden, mooie natuur, mooie mensen.

Toch, als het om nieuwbouw gaat in de 20e en 21e eeuw begaan zelfs Italianen soms missers

Cortona

wie
en hoezoeen leegstaand pand, binnenkort zal het wel opgeknapt worden en ongetwijfeld passen binnen een glanzend winkelconcept... ik als toerist hou ook wel van de ongelikte versie

stationnetje in de mist

door een vies treinraam, een gebouwtje op een station ergens in Italië

elders

Düsseldorf

Een paar dagen in Venetië in de herfst. Kleur!

Blériot

In een van m'n camera's zat nog een filmpje van de vakantie.
Dit vliegende dingetje bij Etretat, niet ver van Calais, tijdens zonsondergang!
Monsieur Blériot, monsieur Blériot!!! (Hij zou verrukt zijn, toch?)

"landschapje"

Het plastic lensje maakt er een soort oud Hollands schilderijtje van.

Een heel stuk gekapt, een wandelaar vertelde me dat hier heide moet komen.

Waarom laten ze hier en daar nog een kaal stammetje staan?

En dan ook nog een keer met een "echte" camera, met een "echte" lens (die vervolgens kapot ging).

zondagochtend wandeling

De lucht was eigenlijk wel mooi, heiig (heet het zo?), de temperatuur zeer aangenaam - het hield maar niet op de afgelopen weken. Het plastic lensje kon 't best aan.

Tussen Achterveld en De Glind.

zee

De zee bij Etretat door een plastic lensje.

anti-kraak tuin

Zoals veel mensen blijven proberen er iets van te maken, en hun ziel en zaligheid leggen in het verzorgen van de planten, zo heb je ook mensen die zich daar helemaal niet druk over maken.

Ik meen te hebben begrepen dat een aantal van deze aanleunwoningen achter het bejaardentehuis anti-kraak bewoond wordt. Dat levert ook prachtige tuintjes op.

nieuw (maar dan oud)

Een leuke vondst bij de kringloopwinkel: een aantal filmstrips, waaronder een over de ontwikkeling van de klm-vloot.
De films zijn in abominabele toestand, maar misschien is dat juist wel leuk. Ik ben niet geïnteresseerd in vliegtuigen, maar oude foto's hebben altijd wel iets.

groene vingers tussen het beton

Het bejaardentehuis hier vlakbij. Ik kom er heel vaak langs, en ik heb er in 2007 al eens over geblogd: kijk hier.
De meeste Leusdenaren vinden het nogal wat, wat er op deze plek gaande is. Op deze foto zie je niet dat er een gigantisch nieuw gebouw achter dit verrezen is. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat, voorlopig is er nog weinig van te zeggen.

De pilaren die de terrasjes afbakenen doen ergens denken aan een zuilengang in een middeleeuwse stad of een klooster, maar dan anders.
Hier heeft iemand besloten het er niet bij te laten zitten, hijskranen en slopers of niet, de bloembakken staan er prachtig bij.

Dat mensen toch blijven proberen er iets van te maken, dat vind ik zo intrigerend, en dan met name de verschillende manieren, en dat ieder binnen z'n eigen referentiekader vasthoudt aan een bepaalde code. Zoiets.

peel-off

Van polaroid "peel-off" foto's schijn je het negatief te kunnen fixeren. Tot nu toe is me dat niet gelukt, het negatief vervaagt. Wat er uiteindelijk overbleef weer negatief ingescand gaf dit beeld. Ik vind 't wel mooi eigenlijk.

tunnel

Een paar dagen geleden at ik met twee bevriende collega-fotografen ;) aan de werf in Utrecht, met uitzicht op een tunnel waarin kinderen aan het spelen waren. Hoewel ik zeker wist dat met de crappy camera die ik bij me had deze foto niet kon lukken nam ik 'm toch.

wishful thinking

Beroepsmatig hou ik me bezig met architectuur fotograferen.

In privé-tijd betrap ik me er nogal eens op dat ik mijn camera gebruik voor "make-believe". Ik bepaal zelf hoe de wereld eruit ziet. Ik hou het maisveld buiten beeld, kies een laag camerastandpunt zodat je het asfalt niet ziet.

Ik zou willen dat dit slootje oneindig was, dat de boerderijen knusse bedoeninkjes waren, dat landbouwgif en kunstmest nooit uitgevonden waren.

Als kind kon ik met stomme verbazing staren naar ansichtkaarten die je in ons dorp kon kopen. Het waren kaarten uit de serie "Groeten uit..." Er was er een waar een hertje op stond. Ik kende elke meter en elke boom in de omgeving, dus ik bleef maar piekeren hoe het toch mogelijk was dat iemand erin geslaagd was uitgerekend in ons dorp een hert voor de lens te krijgen, maar vooral dat 'ie zo'n mooi stukje bos had weten te vinden.

Het raadsel loste zich vanzelf op toen ik in een ander dorp dezelfde ansichtkaart in een rekje zag staan.

Sindsdien is het me blijven fascineren, dat mensen hun plek weigeren te accepteren. Dat ze hun wereld zien met oogkleppen voor. En dat ik zelf die neiging ook heb.

Er zijn veel fotografen die zich bezighouden met onderwerpen die gaan over de mens en zijn woonomgeving.

Deze foto maakte ik in 2006 in de Amersfoortse wijk Vathorst. Ik vond het zo oerhollands: het sappige groene weiland, het boerenhek een beetje scheefgezakt, uitzicht op bebouwing in de verte, een mooie wolkenlucht.

De nieuwe woonwijk rolt als een tapijt uit over het landschap. Grachtenhuisjes aan nieuw gegraven sloten.

De foto heb ik met pijn in het hart gemaakt, want het verdwijnen van weilanden en boerenhekken vind ik moeilijk te accepteren. Ik sta zo af en toe stil bij het feit dat 40 jaar geleden op de plek waar ik nu woon ook een weiland was; het hoorde bij de boerderij "Rozendaal".

stockfoto

Door even een vakantie in te lassen kreeg de vraag "wie ben ik als fotograaf" weer ruimte.

Heel veel mensen houden van gelikte foto's.

Ik niet.

Voor veel fotografen zijn "stockfoto's" een bron van inkomsten. Ook mij wordt wel eens gevraagd of ik stockfoto's heb. Ik mompel dan maar wat. Ik hou namelijk ook niet van gelikte foto's máken, ze ontdoen het onderwerp van hun karakter, wat in sommige gevallen precies de bedoeling is. Niet iedereen is daarnaar op zoek...

Ik ging samen met een vriendin met de hondjes wandelen, camera's mee. Ze vroeg hoe het zo kwam dat ik ineens natuur aan het fotograferen ben. Ik antwoordde dat het fijn even los van alles is enzo. Pas later op de avond realiseerde ik me dat het niet over natuur gaat maar over cultuurlandschap. Meer natuur dan de niet- gemaaide bermen langs het pad naar het "bos" toe komen we hier niet meer tegen. Hoewel op mijn eigen manier en zonder dat het een officieel onderwerp is, fotografeer ik toch weer vanuit een fascinatie: de mens in relatie tot zijn woonomgeving. In dit geval gaat het over mijzelf en mijn relatie tot mijn woonomgeving. Het is "wishful thinking" in beeld gebracht.

Het is wat wij er van gemaakt hebben.

Ooit een park op landgoed "De Boom", toen kennelijk aan de elementen overgelaten, en vervolgens weer in gebruik genomen?

Dus, de stockfoto-vraag blijft moeilijk te beantwoorden. Nee, de muzak onder de fotografie zie ik niet zitten, maar ik zou wel willen dat reclamemakers, site-bouwers, grafisch ontwerpers, pr-mensen, ook eens een andere benadering kozen, zodat we niet altijd met die glanzende wereld met een Amerikaans sausje overladen worden.

licht

Er is een veer niet meer goed in mijn camera waardoor de film niet goed oprolt. Toen ik 'm eruit haalde kwam er daardoor licht bij. 3 Foto's weg, de 4e:

Je zou er bijna mee gaan experimenteren...

wuivend graan

Leuk om een graanveld te zien hier in de omgeving (Den Treek). Wat mij betreft gaan we er steeds meer zien, al was het alleen maar omdat mais te hoog is, (hoezo horizon?) om te fotograferen, te hoog om het te zien wuiven.

Soms is het gewoon leuk iets te fotograferen uitsluitend vanwege de kleuren, niet moeilijk doen, gewoon uitproberen. Hortensias vond ik niks, maar ik ga ze steeds meer waarderen. (Hoor ik daar angstige geluiden?)

vakantie

Een trapje bij een bed&breakfast in Zuid-Duitsland. Dezelfde tegels als in ons huis lagen in de woonkamer en waar wij een andere vloer overheen hebben gelegd.

digitaal

Dat ik van analoge fotografie en van krakkemikkig hou wil niet zeggen dat ik niets met digitaal te maken wil hebben, het heeft gewoon niet mijn voorkeur.

Waar ik dan wel weer van hou zijn foto's met mobieltjes gemaakt. Die hebben vaak weer een "karakteristieke" beeldkwaliteit, alhoewel 5 miljoen pixels... dat levert geen crappy foto's meer op. Zelfs de slechte lichtomstandigheden van een hotelkamer in Florence vormden geen beletsel.

fun

Tot een paar maanden gelden was mijn fotoproject over mijn eigen wijk nog slechts een vaag plan in m'n achterhoofd. Inmiddels ben ik zo'n 60 adressen waar ik gefotografeerd heb verder. Die foto's kan ik echter nog niet laten zien, zie mijn andere blog.

Hoe fantastisch het ook is om beroepsmatig met fotografie bezig te zijn, het wordt soms wel heel serieus en in een serieus project ga je niet makkelijk nieuwe dingen uitproberen, consistent bezig zijn is het devies.

Op die 476-blog wil ik ook niet al te ver van m'n onderwerp afdwalen, vandaar deze blog die ik ga gebruiken om foto's te publiceren die alleen maar voor mijn eigen plezier gemaakt zijn. Omdat ik van het experiment hou. En van de schoonheid van de mislukking.

Een cassette in m'n polaroid camera gedaan, de gebruiksaanwijzing niet goed gelezen en in plaats van de flits-onderdrukker de ontspanknop ingedrukt. Foutje van de ontwerper om zo'n knoppen-verwarring mogelijk te maken, want het is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Wel een mooie foto.

couleur locale

Wij Nederlanders schijnen de hoogste caravandichtheid ter wereld te hebben.

Ik hou van krakkemikkig.
Misschien omdat ik zelf perfectionistisch ben?
Zelf hou ik van kamperen met een tent en de manier waarop kampeerders alles anders (moeten) doen dan thuis.

Oude caravannetjes hebben wel iets...

couleur locale ll

Een eindje verderop, qua kleur en sfeer mooi bij de caravan.

bloemetjes

Soms móét ik fotograferen! In dit geval wilde ik een camera uitproberen.
Nou is Leusden bepaald niet de meest pittoreske en fotogenieke gemeente van Nederland en van keurigheid moeten mijn ogen niet zoveel hebben dus heb ik mijn toevlucht genomen tot bloemetjes. Toevallig hou ik heel veel van bloemetjes, dus een straf was dat niet.

(im)perfect

De laatste tijd ben ik veel bezig met andere camera's dan m'n zo geliefde middenformaat Hasselblad. Hij maakt de mooiste foto's, maar hij is zwaar, traag in het gebruik en met z'n schachtzoeker wat minder snel voor kiekjes te gebruiken.

Even los van het perfecte plaatje, de zorgvuldige manier van fotograferen. Soms zijn de resultaten zó leuk! Dan is mislukt dus gelukt.